Muzeum im. W. Gombrowicza
Dni Kolbergowskie
Zderzenie pokoleń
Salceson Wizytowy
Twórcy ludowi
Stanisław Stępniak
ur. 31 lipca 1935 r.
gra na harmonii, akordeonie, organach, saksofonie, skrzypcach
Urodził się 31 lipca 1935 r. w Radzicach Małych w powiecie opoczyńskim. Od trzeciego miesiąca życia jest niewidomy w wyniku zapalenia opon mózgowych i uszkodzenia nerwów wzrokowych.
Urodził się 31 lipca 1935 r. w Radzicach Małych w powiecie opoczyńskim. Od trzeciego miesiąca życia jest niewidomy w wyniku zapalenia opon mózgowych i uszkodzenia nerwów wzrokowych.
Po rozstaniu z żoną i uzyskaniu rozwodu w 1964 r. powtórnie się ożenił i zamieszkał w Wieniawie. Tu mieszkał do śmierci żony, która zmarła w 1983 r. przez ten czas pracował kalo chałupnik w Spółdzielni Niewidomych w Radomiu, wyrabiając wycieraczki. Od lutego 1980 r. został instruktorem muzyki i akompaniatorem w Gminnym Ośrodku kultury w Wieniawie. W lipcu 1983 r. ożenił się z Janiną Wojdą i zamieszkał w Radomiu, gdzie mieszka do chwili obecnej.
Całe swoje życie poświęcił muzyce. Jego talent odkrył wuj Wrzosek. Pierwszym instrumentem, który dostał od matki były organki a później fujarka. Nauczył się też grać na skrzypcach i na harmonii. Pierwszym utworem, który zagrał na haromii był ,,niebieski walczyk”. Pierwsze zarobkowe granie odbył we wrześniu 1944 r. na chrzcinach w Radzicach – wtedy miał dziewięć lat. Przez rok obgrywał chrzciny i zaręczyny. Pierwsze wesele odegrał w sierpniu 1945 r. w Studziannie. Od tamtego czasu pan Stanisław rozpoczął razem z kapelą przygrywanie na weselach, trwające do dziś. Od 1955 r. grał na akordeonach.
Pierwszy ważny publiczny występ to udział w koncercie na Zjeździe LZS w Kielcach w roku 1955. Wcześniej i później występował na lokalnych imprezach związanych z uroczystościami państwowymi i dożynkami w Opocznie, Przysusze, Drzewicy i wielu innych miejscowościach.
W 1958 r. pierwszy raz uczestniczył w Ogólnopolskim Konkursie Amatorskich Zespołów Artystycznych w Kielcach, gdzie zdobył II nagrodę. W tym samym konkursie we Wrocławiu w roku 1959 zdobył także II nagrodę. Brał też udział w Festiwalu Amatorskich Zespołów Niewidomych, na którym zajął I miejsce, w kategorii solistów instrumentalistów. W roku 1979 założył przy kole Związku Niewidomych w Przysusze kapelę niewidomych. Kapela ta w latach 1980-1983 brała udział w Wojewódzkim Przeglądzie folkloru w Przysusze w czasie Dni Kolbergowskich. W roku 1979 kapela zdobył III nagrodę na Jarmarku Kulturalnym Różnych Form w Bielsku – Białej i na Festiwalu Zespołów Niewidomych w Olsztynie w roku 1982. Od 1983 r. pracował jako instruktor w świetlicy koła PZN w Radomiu i prowadził zespół artystyczny, który na festiwalu w Olsztynie w roku 1984 zdobył II nagrodę, a w roku 1986 – III. W roku 1988 w Festiwalu Zespołów Niewidomych w Olsztynie jako solista instrumentalista zdobył I nagrodę.
W latach 1991 i 1992 uczestniczył w Ogólnopolskich Spotkaniach Muzycznych Niewidomych, gdzie zdobył główne nagrody. W 1990 r. reprezentował woj. Radomskie na Ogólnopolskim Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu nad Wisłą. Za grę na harmonii pedałowej zdobył główna nagrodę – Złotą Basztę.
Od 1981 roku ma weryfikację I stopnia instruktora muzyki. Pracując w Gminnym Ośrodku Kultury w Wieniawie, od początku powstania zespołu folklorystycznego Wieniawa jest kierownikiem muzycznym. Współpracował z dyr. Gminnego Ośrodka Kultury w Wieniawie przy opracowaniu materiałów folklorystycznych. Głównie jego zasługa jest zebranie przez Ośrodek Kultury w Wieniawie ponad stu melodii mazurkowych z regionu opoczyńskiego.