Sławni ludzie

Urodził się w Warszawie 20 grudnia 1796 r. był synem Antoniego i Marianny z Mościckich. Początkowo uczył się w Szkole Pijarów, w roku 1813 wstąpił do Szkoły Lekarskiej w Warszawie. Po otrzymaniu dyplomu magistra medycyny, chirurgii i położnictwa w 1817 r. wyjechał do Berlina i Wiednia. Po powrocie do kraju w 1818 r. wstąpił do służby w wojsku polskim w stopniu lekarza batalionowego , potem awansował na lekarza sztabowego. Po wyjściu z wojska w 1822 r. objął stanowisko lekarza powiatu konińskiego. W 1827 r. udał się do Berlina i po obronie pracy otrzymał dyplom doktora medycyny i chirurgii. Zamieszkał w Kaliszu. W krótkim czasie uzyskał uznanie wśród mieszkańców miasta.

W 1831 r. jako lekarz wojskowy wziął udział w powstaniu listopadowym , został mianowany lekarzem dywizji i odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Po upadku powstania powrócił do Kalisza i objął stanowisko lekarza miejscowego szpitala. W 1840 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie leczył biednych i bogatych.

Ogłosił drukiem ponad 80 artykułów dotyczących różnych dziedzin medycyny. Był współzałożycielem i współredaktorem ,,Tygodnika Lekarskiego”, pierwszego w Polsce czasopisma lekarskiego. W 1848 r. został mianowany członkiem Rady Lekarskiej Królestwa Polskiego. Od 1830 r. był członkiem i niejednokrotnie prezesem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego. Powołano go na członka honorowego Towarzystwa Lekarskiego Wileńskiego i Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

W 1867 r. Wydział Lekarski Szkoły Głównej Warszawskiej obchodził 50-lecie pracy Helbicha. Rektor wręczył jubilatowi dyplom honorowy doktora medycyny Szkoły Głównej. Po jubileuszu Helnich wycofał się z czynnego życia, opuścił Warszawę i zamieszkał w Konarach w Radomskiem.

W Konarach dr Helbich założył uprawę chmielu, rozpoczął budowę stawów cele założenia „sztucznego rybołówstwa”. Stawy rybne istnieją do dziś. Propagował wśród chłopów nowoczesne pszczelarstwo. Poza tym leczył ludność, nie biorąc opłat za porady.

Dr A. Helbich przyjaźnił się z ojcem Adama Asnyka, któremu pomógł osiedlić się w Kaliszu. Natomiast jego córka, Cecylia była matką chrzestną przyszłego poety. Przyjaźń obu weteranów powstania listopadowego przetrwała przez lata. Kazimierz Asnyk u schyłku życia więcej czasu spędzał u doktora Helbicha, w jego majątku Konary, niż u syna Adama w Krakowie.

Dr Helbich zm. 19 marca 1881 r. w Konarach, a pochowany jest w grobie rodzinnym na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.