Sławni ludzie

Urodził się 23 kwietnia 1903 r., w Potkannie, wsi położonej nieopodal Przytyka.

Od małego dziecka wykazywał zdolności do rysunku, majsterkowania i muzyki. Bardzo chciał się uczyć lecz nie miał gdzie zdobywać wiedzy. Dopiero w roku 1912 miejscowy organista Tomasz Pająk nauczył go czytać i pisać. Potem Władysław zamieszkał u swojej babki w Bukównie koło Radzanowa i tam podjął naukę w szkole rosyjskiej. Edukację przerwały działania wojenne.

Pokonując liczne bariery w drodze do wiedzy, znalazł wreszcie miejsce w czwartej klasie Gimnazjum Filologicznego w Kozienicach. Stąd w roku 1923 wyjechał do Sandomierza, do Seminarium Duchownego. Ukończył je w roku 1929 i otrzymał święcenia kapłańskie.

Posługę kapłańską rozpoczął ks. Paciak od zastępstwa we Wrzosie, obok rodzinnej wsi Podkanna. Kolejne placówki duszpasterskie to parafie: Łagów Opatowski, Czyżów Szlachecki koło Zawichostu, Mirzec, Chlewiska, Lipa, Wierzbica i Tczów.

W Mircu, gdzie ks. Władysław pracował osiem lat, poznał kolejarza – malarza amatora Teofila Kłosińskiego, który nauczył go podstaw rysunku, perspektywy i malarstwa

Gdy wybuchła II wojna światowa, ks. Władysław pracował w Lipie. Nie ominął go terror hitlerowskich okupantów. Dwukrotnie był aresztowany i więziony, grożono mu śmiercią; w jego obecności wykonywano egzekucje. Był świadkiem bohaterstwa torturowanych ofiar, a z drugiej strony małości konfidentów i kolaborantów. Bardzo to przeżywał. Wierzbica i Tczów to dwa kolejne etapy wojennej gehenny. Pomagał partyzantom, uciekał, był poszukiwany, ukrywał się, ciągle niepewny własnego losu.

Po wojnie ks. Paciak otrzymał propozycję probostwa w Alojzowie, ale on od lat marzył o akademickich studiach plastycznych.. Po uzyskaniu zgody ks. bp. Jana Kantego Lorka, 42-letni student rozpoczął studia. Zamieszkał u OO. Reformatów w Krakowie. Rozpoczął studia na trzech kierunkach: malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych oraz historię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim Krakowskie studia zakończył ks. Paciak po trzykroć pomyślnie.

Po powrocie z Krakowa otrzymał stanowisko diecezjalnego konserwatora zabytków i zamieszkał na plebanii kościoła Opieki NMP w Radomiu.

Jako konserwator zabytków sakralnych ks. Władysław Paciak wykonał ponad trzydzieści prac z tego zakresu. Pracował przy projektowaniu i realizacji polichromii wnętrz kościelnych we Wrzosie, Przytyku, Zakrzewie, Potworowie i Wierzbicy. Wykonywał ekspertyzy i prowadził prace konserwatorskie obrazów i ołtarzy, kierował pracami porządkującymi wnętrza i otoczenie kościołów. Szczególnie dużo serca i czasu poświęcił swej rodzinnej parafii we Wrzosie, gdzie do dziś w bocznej kaplicy można podziwiać jego obraz „Zdjęcie z krzyża”. W tym czasie pisał również artykuły o sztuce do „Kroniki Diecezji Sandomierskiej.

W roku 1956 za działalność artystyczną otrzymał nagrodę wojewódzką w dziedzinie plastyki. Dla świadomości artystycznej ks. Paciaka przełomowym był rok 1960. Wtedy wyjechał do Paryża na pół roku. Z Paryża ks. Paciak udał się do Rzymu. Tam, korzystając z gościny OO. Paulinów przez kolejne pół roku obcował ze sztuką włoską; także tworzył: malował, rysował, projektował. Honorarium za prace dla Instytutu Polskiego pozwoliły mu na zwiedzenie Sycylii oraz szeregu miast. W drodze powrotnej do Polski zatrzymał się na miesiąc w Wiedniu. Do Radomia wrócił w kwietniu 1961 roku. Potem jeszcze kilkakrotnie odbywał podróże zagraniczne związane z jego twórczością.

Zmarł 6 października 1983 r.