Sławni ludzie

Urodził się 24 stycznia 1912 r. w Wilnie jako syn adwokata Aleksandra Burhardta i Janiny z Węsławskich. Uczęszczał do gimnazjum w Wilnie. Szkołę Główną Handlową w Warszawie ukończył w 1933 r. W latach 1933-1934 odbył służbę wojskową w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy przy 79 pp w Słonimie. Po odbyciu jednorocznych ćwiczeń awansował na podporucznika. Kurs dowódców plutonów działek przeciwpancernych odbył w Nowowilejce pod Wilnem w roku 1937.

Pracował w Banku Polskim w Warszawie, następnie w Radomiu, gdzie był członkiem Związku Oficerów Rezerwy. Od stycznia 1939 r. został komendantem tego związku.

24 sierpnia 1939 r. został wcielony do służby stałej na stanowisko dowódcy plutonu 72 pp. im. Dionizego Czachowskiego. Walczył w okolicach Wielunia, wziął udział w bitwie pod Chełmem, potem w walkach w Mszczonowie, następnie w Puszczy Kozienickiej, przekroczył Wisłę i Wieprz, jednak bez szans na dotarcie do gen. Koleeberga. Burhardt z grupą oficerów przebrał się w cywilne ubrania i wrócił do Radomia. Tak zakończyła się dla niego kampania wrześniowa.

Wkrótce został zaprzysiężony do tajnej wojskowej grupy organizacji Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa. Po aresztowaniu pionu politycznego PLAN-u przeszedł do Związku Walki Zbrojnej, przekształconego w 1942 r. w Armię Krajową.

Od września 1940 r. przebywał w Konarach w gminie Wieniawa i w Soszynie, gdzie pełnił funkcję zastępcy Podobwodu IV ,,Wanda” Obwodu Radom. W listopadzie został aresztowany w Wilnie przez gestapo. Wykupiła go organizacja i 13 lutego 1942 r. opuścił więzienie na Łukiszkach i wrócił do Generalnego Gubernatorstwa. W Warszawie został ponownie aresztowany przez gestapo i znów został wykupiony przez organizację. We wrześniu 1942 r. wrócił na teren Konary – Soszyn, gdzie był wykładowcą Szkoły Podchorążych 72 pp AK. Prowadził też kurs na podoficerów.

Na rozkaz gen. Tadeusza Komorowskiego z 14 sierpnia 1944 r. brał udział jako dowódca II batalionu 72 pp AK w koncentracji w lasach przysuskich w ramach Kieleckiego Korpusu AK. W Zgrupowaniu ,,Lasy Przysucha” brał udział w boju pod Gałkami i Stefanowem. Uczestniczył w akcji na posterunek żandarmerii niemieckiej w Przysusze. Działalność w AK zakończył 17 stycznia 1945 r., kiedy wojska sowieckie zajęły miejscowości: Konary, Wieniawę. Mniszek i Soszyn.

Z początkiem lutego 1945 r. Burhardt rozpoczął pracę w Narodowym Banku Polskim w oddziale w Radomiu. Później został skierowany do NBP w Poznaniu. Następnie przeniósł się do Gdyni, gdzie pracował w Centrali Rybackiej. 1 kwietnia 1956 r. wrócił do Warszawy, gdzie pracował w spółdzielni INKO.

Kiedy po październiku w PRL zelżał terror w stosunku do byłych żołnierzy AK, Burhardt opisał walki Zgrupowania ,,Lasy Przysucha” z Niemcami jesienią 1944 r. Był inicjatorem i współrealizatorem budowy pomnika 72. Pp AK w Mniszku. Organizował spotkania żołnierzy AK w takich miejscowościach jak: Mniszek, Gielniów, – Gałki, Szydłowiec, Wieniawa.

Odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari V klasy Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasług z Mieczami, Krzyżem Armii Krajowej, Medalem Wojska i innymi odznaczeniami.

Zmarł nagle 26 kwietnia 1989 r. w Warszawie.