Partnerzy Stowarzyszenia

Muzeum Witolda Gombrowicza we Wsoli
Oddział Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie.

ul. W. Gombrowicza 1, Wsola 26-660 Jedlińsk,
tel. 048 321 50 73

Muzeum zlokalizowane jest w zabytkowym dworku we Wsoli należącym przed wojną do rodziny Gombrowiczów. Muzeum Witolda Gombrowicza, stanowi oddział Warszawskiego Muzeum Literatury, położone jest w odległości 10 km od Radomia i 90 km od Warszawy.

Witold Gombrowicz przyjeżdżał do Wsoli dość regularnie w latach 1924-1939, odwiedzając tutaj swojego brata – Janusza i jego żonę Aleksandrę, która odziedziczyła dwór. Podczas wizyt we Wsoli – Witold przygotowywał się do egzaminów, odpoczywał, uprawiał sport oraz tworzył swoje przyszłe dzieła. W 1939 r. obaj bracia opuścili dworek: Witold znalazł się w Argentynie, Jerzy po kampanii wrześniowej na internowaniu w Rumunii. Historia Gombrowiczów we Wsoli skończyła się w 1941 r., kiedy majątek przejęli niemieccy okupanci. Po wojnie dwór został przejęty przez władze komunistyczne, które lokowały w nim liczne instytucje państwowe. Dopiero w 2005 r. Samorząd Województwa Mazowieckiego przekazał majątek w ręce Muzeum Literatury w Warszawie z przeznaczeniem na Muzeum Witolda Gombrowicza.

W muzeum można obejrzeć stałą ekspozycję „Ja, Witold Gombrowicz”, która składa się z trzech części. Pierwsza ma charakter biograficzny, w niej możemy zobaczyć m.in. dokumenty należące do rodziny pisarza, a najstarszy z nich pisany cyrylicą pochodzi z XVI wieku. Znajduje się też wiele fotografii nie tylko Gombrowicza, ale też jego bliskich, pierwsze wydanie „Ferdydurke” oraz „Pamiętnika z okresu dojrzewania”.

W drugiej części Witold Gombrowicz przedstawia sam siebie. Na holu umieszczone zostały cytaty z jego wypowiedzi prezentujące jego stosunek do filozofii życia czy literatury. Natomiast ostatni fragment ekspozycji to prezentacja Argentyny i Europy – miejsc związanych z życiem słynnego pisarza.

W muzeum zgromadzono również rzeczy przekazane przez żonę artysty: krawaty, fajki, laski, okulary, wieczne pióro, maszynę do pisania, a także dwa ulubione fotele. Ciekawym uzupełnieniem ekspozycji jest kawiarnia Ferdydurke, której aranżacja wnętrza jest próbą interperatacji głośnej powieści, a zarazem symboliczną rekonstrukcją miejsca niezwykle ważnego dla pisarza, który przez całe emigracyjne życie pragnął stworzyć swój stolik literacki na wzór przedwojennego, z warszawskich kawiarni Zodiak czy Małej Ziemiańskiej.

Oprócz klasycznych form działalności, którymi są wystawy, lekcje muzealne, prelekcje i wykłady, muzeum stało się miejscem spotkań, dyskusji, koncertów, konfrontowania zjawisk literackich i artystycznych z wyrobioną publicznością żyjącą poza centrami kultury. Muzeum ma ambicje stać się żywym miejscem literackim, przyciągnąć młodych twórców i odbiorców kultury, jak również „młodych gombrowiczologów” i wielbicieli twórczości pisarza.

Opracowano na podstawie informacji zawartych na stornie internetowej: www.muzeumliteratury.pl